Sirma Voyvoda

Sirma Voyvoda (1776–1864), was a Bulgarian rebel soldier.[1] Disguised as a man, she participated in the guerilla movement in Ottoman Vardar Macedonia between 1791 and 1813. In 1856/1857, as an 80-year-old woman, the Bulgarian educator Dimitar Miladinov met her.[2] In their collection "Bulgarian Folk Songs" the Miladinov brothers recorded a song about Sirma Voyvoda.[3] Per the note that Dimitar Miladinov left under this song № 212, which refers to Sirma Vojvoda, she married a Bulgarian Mijak from Krushevo.[4] She was killed by Turks in 1864. Sirma Voyvoda is recognized as a patriotic heroine also in what is today North Macedonia.[5]

References

Petko Voivoda: A Re-evaluation of Nineteenth-Century Bulgarian Military History by Assia Nakova, pp. 139–148, in European Revolutions and the Ottoman Balkans, Nationalism, Violence and Empire in the Long Nineteenth Century with Dimitris Stamatopoulos (ed.) I.B. Tauris, ISBN 0755603273; 2019, p. 142.
Elka Agoston-Nikolova, Shifting Images of the Bulgarian Haiduti. Article published in: History of the Literary Cultures of East-Central Europe: Junctures and disjunctures in the 19th and 20th centuries. Volume IV: Types and stereotypes. Edited by Marcel Cornis-Pope and John Neubauer, 2010. ISBN 9789027234582, pp. 457–460.
Осинин, Димитър. Заплакала е гората (Народни хайдушки песни), Трето издание, София, 1947.
„Таја песна је од Гаре, село од Долна Дебра - Сирма се роди во Дебарско село Тресанче. Девојка бидвеештем под мăшко облекло опходи как војвода планините Бабин Трап, Стогово, Барбара, Карчин. Момците кои таја водеше, ја узнаха како девојка, кога је се скинаха петлиците од грăдите. Таја на еден ден од Крушово појде в Прилеп и се врати назад; и од Крушово појде в Кичево т.е. на еден ден истрча растојање од осумнадесет часа. Таја се мăжи на еден Миак Бăлгарин од Крушово. Неја осумдесетгодишна видохме во Прилеп, и од устата нејѕина чухме за младоста је. В одајата је под перница држеше кубурите полни, и сабји, обесени на ѕидот, висеха над неа. Д. М.“ Miladinovci, 1983, song 212, p. 299.
Македонска енциклопедија, том 2, МАНУ, Скопие, 2009, стр. 1364.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[1] Petko Voivoda: A Re-evaluation of Nineteenth-Century Bulgarian Military History by Assia Nakova, pp. 139–148, in European Revolutions and the Ottoman Balkans, Nationalism, Violence and Empire in the Long Nineteenth Century with Dimitris Stamatopoulos (ed.) I.B. Tauris, ISBN 0755603273; 2019, p. 142.

[2] Elka Agoston-Nikolova, Shifting Images of the Bulgarian Haiduti. Article published in: History of the Literary Cultures of East-Central Europe: Junctures and disjunctures in the 19th and 20th centuries. Volume IV: Types and stereotypes. Edited by Marcel Cornis-Pope and John Neubauer, 2010. ISBN 9789027234582, pp. 457–460.

[3] Осинин, Димитър. Заплакала е гората (Народни хайдушки песни), Трето издание, София, 1947.

[4] „Таја песна је од Гаре, село од Долна Дебра - Сирма се роди во Дебарско село Тресанче. Девојка бидвеештем под мăшко облекло опходи как војвода планините Бабин Трап, Стогово, Барбара, Карчин. Момците кои таја водеше, ја узнаха како девојка, кога је се скинаха петлиците од грăдите. Таја на еден ден од Крушово појде в Прилеп и се врати назад; и од Крушово појде в Кичево т.е. на еден ден истрча растојање од осумнадесет часа. Таја се мăжи на еден Миак Бăлгарин од Крушово. Неја осумдесетгодишна видохме во Прилеп, и од устата нејѕина чухме за младоста је. В одајата је под перница држеше кубурите полни, и сабји, обесени на ѕидот, висеха над неа. Д. М.“ Miladinovci, 1983, song 212, p. 299.

[5] Македонска енциклопедија, том 2, МАНУ, Скопие, 2009, стр. 1364.