Wichian Khamcharoen
Wichian Khamcharoen (Thai: วิเชียร คำเจริญ) (6 May 1939 — 10 December 2016) or Lop Burirat (Thai: ลพ บุรีรัตน์) was a Thai Luk thung songwriter.[1] He was a regular songwriter of the Thai superstar Luk thung singer Pumpuang Duangjan,[2] inclube Nad Phop Na Amphoe, Krasae Khao Ma Si, Uhue Lor Jang, Nguen Na Mee Mai, Amija Tinger, Noo Mairoo, Khoe Hai Ruay etc. He received for National Artist of Thailand in 2005.[3]
Wichian Khamcharoen วิเชียร คำเจริญ National Artist of Thailand | |
---|---|
Also known as | Lop Burirat |
Born | Lopburi Province, Thailand | 6 May 1939
Died | 10 December 2016 77) Bangkok | (aged
Genres | Luk Thung |
Occupation(s) | Singer-songwriter |
Years active | 1959–present |
Associated acts | Pumpuang Duangjan |
He was born in Lopburi Province. He finished educated in Primary 4. He loved in music and song, and he dreamt for songwriter. He so went to Bangkok for regestied with Luk thung band. In 1989, he met with Praiboon Butrkhan and regestied for educated for songwrited. His first songwrited is Kod Mon Non Pher (sang by Tul Thongjai). After that, he so regestied to Chularat Luk thung band in sonwriter of band. He outdoor from Chularat and to solo songwrited. He populared by regular songwriter of Pumpuang Duangjan since 1980 until Pumpuang's death in 1992. He also composed songs for Yodrak Salakjai (Sam Sip Yang Jaew), Sornphet Sornsuphan (Jai Ja Khad) and Jintara Poonlarp (Jod Mai Lay Chabab), too.
He died on 10 December 2016, age 77.[4]
Awards
- 2005 – National Artist of Thailand[3][5]
- 2013 – Fourth Class of the Order of the Direkgunabhorn[6]
References
- สกู๊ปพิเศษ – ลพ บุรีรัตน์ : ขุนพลเพลงสนุก โดนใจคนไทย
- สิ้นบรมครูเพลง ลพ บุรีรัตน์ วัย 78 ปี ผู้ทำให้ ‘พุ่มพวง’ โด่งดังสุดขีด
- สิ้นตำนานครูเพลงลูกทุ่ง "ครูลพ บุรีรัตน์" ศิลปินแห่งชาติ
- ครอบครัวยังทำใจไม่ได้ สิ้น ครูลพ บุรีรัตน์ คนลูกทุ่งใจหาย เตรียมจัดงานรำลึกช่วยเหลือ
- ศิลปินแห่งชาติ :: National Artist – กรมส่งเสริมวัฒนธรรม
- ราชกิจจานุเบกษา,ประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นที่สรรเสริญยิ่งดิเรกคุณาภรณ์ เล่ม ๑๒๓ ตอนที่ ๒๔ ข ๒๕ ธันวาคม ๒๕๔๙ หน้า ๑๔๓